Eliminując wszelkie infekcje i choroby, należycie odżywiając organizm, dostarczając mózgowi odpowiedniej dawki witamin, soli mineralnych i substancji odżywczych możemy poprawić jego funkcjonowanie. Kluczowy dla mózgu jest również relaks, wypoczynek i sen. Wyspany, wypoczęty mózg pracuje szybciej i efektywniej. Nie jest zaskoczeniem więc, że odczuwamy negatywne skutki przy ograniczaniu cukru. To właśnie na tym wczesnym etapie „odstawienia” badani zgłaszają objawy psychiczne i fizyczne – w tym depresję, lęk, mgłę mózgową i łaknienie, a także bóle głowy, zmęczenie i zawroty głowy. Rezygnacja z cukru może być nieprzyjemna, co Jak można oszukać mózg? Kładziemy się na łóżku, a powieki przykrywamy połówkami rozciętej piłeczki do ping-ponga. Po pewnym czasie zaczniemy widzieć abstrakcyjne obrazy i słyszeć w swej głowie głosy – zupełnie jak we śnie! Dzieje się tak, ponieważ mózg, pozbawiony większości bodźców zewnętrznych, zaczyna imitować Rozpoczęła się wiosna, zatem warto w związku z tym wyostrzyć swój mózg. W tym odcinku Joanna Podgórska opowiedziała o związkach roślinnych (adaptogenach) oraz nootropach, a także suplementach stosowanych przez sportowców, które wpływają na poprawę koncentracji, pamięci i poprawę zdrowia emocjonalnego. Nie zabrakło również kwestii związanych z dietą, strategiami Wypróbuj te sposoby na zmniejszenie stresu i wyciszenie. Stężenie kortyzolu zmienia się w ciągu doby. Najwyższe jest nad ranem, co ułatwia nam wstawanie z łóżka i pobudza do aktywności. Natomiast w ciągu dnia spada, a najniższe jest ok. północy, co pozwala nam się wyciszyć i spokojnie spać. Hormon stresu wpływa także na Mózg, tak jak całe nasze ciało, bezlitośnie się starzeje. Oznacza to, że zdrowych komórek jest w nim coraz mniej i proces te rusza już w 30. roku życia. Co gorsza, nie da się cofnąć czasu i naprawić szkód, które już się dokonały. Ale mózg i tak można odmłodzić. . Narkomania – wszystko co musisz wiedzieć - objawy, diagnostyka i leczenie Ośrodek leczenia uzależnień Be Free posiada długoletnie doświadczenie w leczeniu narkomanii. Zapewniamy fachową diagnozę, detoks narkotykowy oraz terapię odwykową i wsparcie psychologiczne dla osób uzależnionych, a także ich rodzin. Dla wszystkich, którzy podejrzewają uzależnienie narkotykowe u siebie lub kogoś bliskiego przygotowaliśmy zestaw merytorycznych informacji na temat objawów, diagnostyki oraz leczenia narkomanii. Czym jest narkomania? Definicja. Słowo narkomania pochodzi od greckiego określenia „narke” (odurzenie) oraz „mania” (szaleństwo). Terminem tym określa się postępującą chorobę, której podłożem jest uzależnienie od środków odurzających zawartych w narkotykach. Narkomania prowadzi do zatrucia organizmu, powoduje jego stopniowe wyniszczenie, a w konsekwencji staje się przyczyną śmierci. Charakterystyczne objawy uzależnienia od narkotyków Symptomem uzależnienia narkotykowego jest przymus sięgania po kolejne, coraz większe dawki substancji odurzającej. Narkoman szybko traci kontrolę nad przyjmowaną substancją, mimo chęci nie jest w stanie jej odstawić. Znakiem ostrzegawczym dla otoczenia może stać się zmiana sposobu bycia osoby uzależnionej, jej drażliwość, nieuzasadniona nerwowość, obojętność na dziedziny życia, które wcześniej były najważniejsze (kontakty z przyjaciółmi, hobby, obowiązki szkolne lub zawodowe). Terapeuci wymieniają szereg symptomów towarzyszących narkomanii: zwiększanie przyjmowanych dawek substancji odurzających (organizm osoby uzależnionej samoistnie zwiększa tolerancję na przyjmowany narkotyk) zdobywanie narkotyku za wszelką cenę sięganie po kolejne dawki narkotyku mimo świadomości ich szkodliwego wpływu na organizm objawy abstynencyjne po odstawieniu narkotyku Fazy uzależnienia od narkotyków Wyróżnia się 4 podstawowe fazy uzależnienia narkotykowego: eksperymentowanie przyjmowanie okazjonalne nawyk uzależnienie Eksperymentowanie z narkotykami może prowadzić do sięgania po kolejne dawki. Faza przyjmowania okazjonalnego może doprowadzić do nawyku. Na tym etapie osoba zażywająca narkotyk czuje potrzebę kolejnego sięgnięcia po konkretną substancję uzależniającą, ale może pokonać ten przymus. Uzależnienie to faza, kiedy fizyczne i psychiczne objawy zespołu abstynencyjnego nie pozwalają samodzielnie pokonać nałogu. Najpopularniejsze narkotyki Narkotyki to substancje uzależniające, które silnie wpływają na procesy ośrodkowego układu nerwowego. Mogą one pochodzić z wyciągów roślinnych (narkotyki naturalne) lub zostać wyprodukowane chemicznie (narkotyki syntetyczne). Najbardziej popularne narkotyki to: marihuana kokaina amfetamina heroina LSD Marihuana to naturalny narkotyk produkowany ze zmielonych kwiatostanów konopi indyjskich (cannabis sativa). Najczęściej jest ona palona w skrętach przypominających papierosy (rzadziej w szklanych lufkach). Przyjęcie narkotyku wywołuje dobry nastrój, pobudza wyobraźnię i przyspiesza rytm serca. Szybko spada koncentracja, pojawia się ogólna apatia. Charakterystycznym objawem sięgnięcia po marihuanę są powiększone źrenice. Kokaina pochodzi z liści tzw. koki, czyli krasnodrzewu pospolitego (jego naturalnym terenem występowania jest Kolumbia). Na rynku narkotyk sprzedawany jest w postaci białego proszku (rzadziej jako krystaliczne płatki). Kokaina podnosi pewność siebie, wzbudza aktywność, powoduje spadek łaknienia. Szybko pojawiają się również problemy z pamięcią, halucynacje. Charakterystycznym symptomem zażycia kokainy jest tzw. wytrzeszcz oczu. Amfetamina jest narkotykiem syntetycznym. Związek ten jest pochodną 2-fenyloetoaminy. Na rynku występuje jako biały proszek lub tabletki. Amfetamina wywołuje polepszenie nastroju, dodaje energii i pobudza. Kolejnym etapem po zażyciu tego narkotyku jest suchość w ustach, pojawiają się także zawroty głowy i nieuzasadnione lęki, rośnie ciśnienie tętnicze. Przedawkowanie narkotyku prowadzi do zaburzeń wzroku i słuchu, niewydolności układu krążenia. W skrajnych przypadkach pojawia się psychoza amfetaminowa. Heroinę produkuje się z mleczka makowego (opium). Najczęściej ma postać białego proszku, ale na rynku pojawia się także zanieczyszczona heroina, która jest brązowa lub beżowa. Narkomani sięgają również po kompot wyrabiany z makowej słomy. Heroina powoduje polepszenie nastroju, zwiększa odporność organizmu na ból. Kolejnym objawem zażycia narkotyku są powolne ruchy. Narkotyk wywołuje stany depresyjne. LSD to narkotyk syntetyczny będący pochodną ergoliny. Na rynku substancja sprzedawana jest jako małe znaczki z kolorowymi obrazkami. LSD powoduje szybki wzrost temperatury ciała (uczucie gorąca) oraz ciśnienia tętniczego. Symptomem zażycia narkotyku są rozszerzone źrenice, omamy, drgawki, ślinotok. Leczenie narkomanii – od czego zacząć? Milowym krokiem w leczeniu narkomanii jest moment, gdy osoba uzależniona przyzna się przed sobą, że jest chora i potrzebuje pomocy. Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza i rozpocznie się leczenie, tym terapia jest skuteczniejsza. Sygnałem do konieczności podjęcia terapii odwykowej jest pojawienie się symptomów zespołu abstynencyjnego po odstawieniu przyjmowanych narkotyków. Metody leczenia uzależnienia narkotykowego Leczenie zawsze musi być dostosowane do konkretnego pacjenta – zażywanych substancji, stopnia zaawansowania uzależnienia oraz wyniszczenia organizmu przez toksyny. W terapii narkotykowej stosuje się leczenie krotko-, średnio- oraz długoterminowe. Leczenie krótkoterminowe podejmują oddziały szpitalne oraz kliniki psychiatryczne. Terapia jest połączeniem leczenia farmakologicznego oraz konsultacji psychologicznych i trwa od 6 do 8 tygodni. Najczęściej pacjentom zaleca się dalszą terapię w warunkach ambulatoryjnych. Leczenie średnioterminowe (8 tygodni) oraz długoterminowe (nawet do 2 lat) prowadzone jest przez specjalistyczne ośrodki terapii uzależnień. Terapia jest połączeniem detoksu z różnymi formami pracy z terapeutą oraz zajęć grupowych. W leczeniu narkomanii stosuje się między innymi: model Minnesota terapię substytucyjną terapię poznawczo-behawioralną model społeczności terapeutycznych Terapia z wykorzystaniem modelu Minnesota ma na celu całkowitą abstynencję. Narkomania traktowana jest jako choroba, którą leczy się stosując indywidualne mapy opracowane dla każdego pacjenta. Terapia substytucyjna wykorzystuje leki, które dają efekty zbliżone do przyjmowanych wcześniej narkotyków. Celem takiej terapii jest złagodzenie objawów zespołu abstynencyjnego poprzez powolne zmniejszanie podawanych dawek aż do ich całkowitego wyeliminowania. Terapia poznawczo-behawioralna polega na pracy z terapeutą, który wspólnie z osobą uzależnioną rozpoznaje sytuacje, gdy ta sięga po narkotyk. Następnie stosuje się metody, które pomagają zwalczać pokusę. Model społeczności terapeutycznej stosuje się w leczeniu długoterminowym. Osoby uzależnione wspólnie mieszkają, pracują i uczą się codziennego życia bez sięgania po środki odurzające. Jednocześnie mogą liczyć na wsparcie ze strony innych uzależnionych, terapeutów i psychologów. Leczenie odwykowe Po zdiagnozowaniu problemu, pacjent przechodzi odtruwanie organizmu (detoks narkotykowy). Choremu podaje się kroplówki, które pozwalają uzupełnić poziom elektrolitów oraz witamin i minerałów. Detoksykację stosuje się przy silnym uzależnieniu od narkotyków oraz wtedy, gdy dochodzi do zatrucia organizmu toksynami. Kolejnym krokiem leczenia odwykowego jest terapia pozwalająca na walkę z nałogiem i naukę metod pomagających radzić sobie z codziennością bez sięgania po substancje psychoaktywne. Cele terapii narkotykowej Terapia narkotykowa ma na celu całkowitą abstynencję. Uzależnieni poznają podłoże swojego problemu, uczą się metod pokonywania objawów głodu abstynencyjnego, zdobywają umiejętności społeczne i emocjonalne. Celem terapii jest także wypracowanie asertywności pozwalającej odmawiać narkotyków, odbudować relacje z bliskimi i otoczeniem. Terapia narkotykowa – dlaczego właśnie w Be Free? Ośrodek Be Free czerpie doświadczenie z programów które od wielu lat funkcjonują w Polskim lecznictwie odwykowym. Zapewniamy skuteczną pomoc dla osób borykających się z uzależnieniem narkotykowym oraz gwarantujemy wsparcie dla ich rodzin. Przeprowadzamy bezpieczny detoks pod okiem wykwalifikowanego personelu medycznego oraz stacjonarną terapię odwykową opartą o autorski program z elementami modelu Minnesota, społeczności terapeutycznej i terapii behawioralno-poznawczej. Z pacjentami pracują certyfikowani, doświadczeni terapeuci. Gwarantujemy wsparcie psychologiczne, motywację do zmian oraz 2-tygodniowe pobyty motywacyjne idealne dla osób, które potrzebują dalszego wsparcia w walce z nałogiem. Pomogliśmy już wielu osobom pokonać nałóg narkotykowy i dojść do całkowitej abstynencji. Skontaktuj się z nami i zaufaj wykwalifikowanym, doświadczonym specjalistom. 3 listopada, 2021 Szkodliwe działanie narkotyków na organizm zostało potwierdzone, a mimo wszystko chwilowe przyjemności skłaniają ludzi do podążania tą ścieżką. Każdy, kto zaczyna zażywać środki psychoaktywne, myśli, że w każdej chwili może przestać, a co najważniejsze, z czasem uświadamia sobie, jak błędna jest ta myśl. W końcu nawet całkowite uwolnienie od narkomanii nie staje się końcem problemów: w okresie brania narkotyków organizm tak bardzo słabnie, że trzeba przejść specjalną kurację, aby go zregenerować. Na czym polega regeneracja organizmu po narkotykach? Narkomania wyniszcza organizm, dlatego osoby uzależnione po odstawieniu substancji psychoaktywnych muszą przejść terapię uzależnień oraz kurację odbudowującą funkcjonowanie organizmu. W ośrodku leczenia narkomanii pacjenci przechodzą bezpieczną i skuteczną detoksykację, która pozwala pozbyć się szkodliwych toksyn. Aby czerpać przyjemność, cieszyć się z każdego drobnego wydarzenia, aby nie popaść w depresję, organizm wytwarza specjalne substancje – endorfiny. W języku medycznym nazywa się je neuroprzekaźnikami. To one dają przypływ szczęścia i radości. Kiedy zażywany jest narkotyk, substancje wiążą się z receptorami opioidowymi, które normalnie wytwarzają endorfiny. W tej chwili osoba odczuwa ostry przypływ euforii i przez kilka godzin z rzędu jest w tym stanie. Odbudowanie zaburzonej równowagi w zakończeniach nerwowych jest niezwykle trudne. Gdy tylko narkotyk przestaje wchodzić w interakcje z receptorami, osoba wychodzi z haju. W tej chwili ciało nie ma siły, by czuć, że żyje. Rezultat: najsilniejszy stan lęku, depresji, przygnębienia i chęci ponownego przeżycia euforii. Kiedy bierze się jakikolwiek narkotyk, mózg jest niszczony. Co dzieje się z organizmem podczas zażywania narkotyków? Zażywanie narkotyków negatywnie wpływa na wszystkie wewnętrzne organy osoby uzależnionej: Układ oddechowy – podczas palenia marihuany do płuc dostaje się wielokrotnie więcej sadzy i smoły w porównaniu ze zwykłymi papierosami, a haszysz może powodować raka płuc, opiaty hamują ośrodek oddechowy i kaszel, co zwiększa ryzyko infekcji płuc, przewlekłego niedotlenienia wszystkich narządów, paraliż ośrodka oddechowego i śmierć z powodu zatrzymania sercowo-naczyniowy – podczas przyjmowania opiatów obserwuje się niedociśnienie, rzadszy puls i dystrofię mięśnia sercowego. Przy stosowaniu stymulantów, wręcz przeciwnie, przyspiesza puls, ciśnienie krwi, wzrost temperatury ciała, istnieje ryzyko zawału serca i udaru trawienny – jeden z objawów narkomanii: brak apetytu, więc często uzależnieni doprowadzają się do całkowitego wyczerpania. Ponadto substancje narkotyczne pogarszają trawienie, przyczyniają się do zakłócenia funkcji motorycznych nerwowy – charakteryzuje się występowaniem psychozy, utratą pamięci, obniżonymi zdolnościami intelektualnymi, zmianami charakteru i degradacją osobowości. Prawdopodobny jest rozwój chorób psychicznych, takich jak schizofrenia. Z początki wielu krewnych narkomanów i samych pacjentów ośrodka odwykowego uważa, że wystarczy pozbyć się głodu narkotykowego, a reszta sama wróci do normy. Jednak tak nie jest, konieczne jest zwrócenie się do specjalistów, którzy przeprowadzą regenerację organizmu po narkotykach. Jak zregenerować organizm po narkomanii? Aby znormalizować zdrowie fizyczne i psychiczne pacjenta, lekarze i terapeuci z ośrodka leczenia narkomanii zwykle stosują następujące metody: Psychofarmakoterapia. Przepisują leki, aby zapobiec depresji lub aby wyzdrowieć z niej. Za pomocą leków pacjentowi zapewnia się spokojny sen, porządkowane są codzienne biorytmy, procesy wzbudzania i hamowania w mózgu powracają do normy. Psychiatra prowadzi terapię lekową, a następnie długotrwałe przywrócenie funkcji mózgu, pamięci, świadomości. Trwają prace nad tym, aby organizm sam zaczął wytwarzać endorfiny. Leczy się zaburzenia psychiczne, depresję, ataki paniki, halucynacje i inne Obejmuje stosowanie preparatów witaminowych i leków na określone istniejące choroby, dostosowanie diety, umiarkowaną aktywność fizyczną, masaże i inne zabiegi niezbędne do regeneracji dotkniętych narkomanią (głównie poznawczo-behawioralna). Celem jest przywrócenie niedawnego narkomana do zdrowego stylu życia, pomoc w zmianie charakteru, zachowania w celu poprawy relacji z rodziną i przyjaciółmi. Zaleca się, aby regeneracja organizmu po narkotykach odbywała się w wyspecjalizowanej placówce medycznej, która zapewnia zbilansowaną dietę, aktywność fizyczną w wymaganej ilości, planowany czas wolny, a także zapewnia środki zapobiegające nawrotom. W tym rewizję kręgu przyjaciół, przywracanie możliwości do zatrudnienia, utrzymania przydatnych hobby. Rekonwalescencja po narkotykach w ośrodku dla narkomanów Pierwszym etapem regeneracji organizmu po narkotykach jest detoksykacja, podczas którego z organizmu usuwane są toksyczne substancje. Podczas detoksykacji metody leczenia dobierane są indywidualnie do danego pacjenta. Wspólne dla wszystkich rodzajów detoksykacji są: Duża objętość wstrzykiwanego płynu i wymuszona diureza – ta metoda pomaga szybko usunąć toksyny z krwi i wypełnić naczyniaEnterosorbenty – usuwają toksyny z jelitKompleksy witaminowo-mineralneLeki na odbudowę wątroby i nerekLeki uspokajające psychikę narkomana. Dalsze leczenie uwzględnia cechy organizmu, czas zażywania narkotyków, wiek i tak dalej. Jednym z najważniejszych wydarzeń jest terapia uzależnień. Etap pracy z psychiką narkomana jest dłuższy niż oczyszczanie organizmu z narkotyku. Jeśli usunięcie odstawienia zajmuje nie więcej niż jeden dzień, to odbudowanie stanów fizycznych i psychicznych trwa latami. Terapeuta uzależnień pracuje nad tym, aby narkoman nie wracał już do narkotyków. I tutaj praca toczy się zarówno indywidualnie, jak i w grupach. Podczas pobytu w ośrodku uzależnień od narkomanii człowiek uczy się brać odpowiedzialność za swoje czyny. Niektórzy narkomani przechodzą celowo detoksykację, gdy zdają sobie sprawę, że ich życie jest zagrożone. Pomóż sobie, walcz o swoje zdrowie. Zadbaj o siebie, Twoich przyjaciół i rodzinę. Strona główna Psychologia Zdrowie psychiczne Objawy abstynencyjne po odstawieniu narkotyków: opioidów, amfetaminy, kokainy, marihuany Objawy zespołu abstynencyjnego (odstawiennego) po narkotykach dotyczą głównie układu nerwowego i układu krążenia. Ich nasilenie zależy od dawek narkotyku przyjmowanych w ostatnich kilku tygodniach, dróg jego podania oraz stanu zdrowia osoby uzależnionej. Sprawdź, jakie objawy abstynencyjne daje odstawienie heroiny, amfetaminy, kokainy i marihuany. Spis treściObjawy odstawienia narkotyków – od czego zależy ich nasilenie?Objawy odstawienia opioidówObjawy odstawienia amfetaminyObjawy odstawienia kokainyObjawy odstawienia marihuany Zespół abstynencyjny pojawia się wskutek zmniejszenia dawki dobowej narkotyku lub jego całkowitego odstawienia. Powoduje to zmniejszenie stężenia substancji psychoaktywnej we krwi, na co organizm reaguje bardzo gwałtownie. Zaburzone zostaje funkcjonowanie układu krążenia, układu nerwowego i trawiennego. Odstawienie narkotyku odbija się również na psychice – pojawia się trudna do opanowania chęć sięgnięcia po używkę, czyli głód narkotykowy. Stan taki utrzymuje się przez kilka dni, przy czym maksymalne natężenie przypada na 3-4 dzień odwyku. Czym grozi zażywanie heroiny, kodeiny lub morfiny? Objawy odstawienia narkotyków – od czego zależy ich nasilenie? Natężenie objawów w przebiegu zespołu abstynencyjnego po narkotykach zależy od kilku czynników: rodzaju zażywanej substancji – najostrzejszy przebieg ma zespół odstawienia opioidów, mniej niebezpieczne objawy odstawienne daje marihuana (jest tak jednak tylko w teorii, ponieważ istotne znacznie mają też czynniki wymienione poniżej); czasu przyjmowania narkotyku – u narkomana z kilkuletnim stażem nagła przerwa w zażywaniu substancji psychoaktywnej wywoła bardziej dotkliwe objawy niż u osoby, która sięgnęła po narkotyk kilka razy; dawek narkotyku przyjmowanych w ostatnich kilku tygodniach przed odstawieniem – im większe dawki, tym odwyk ma gwałtowniejszy, bardziej bolesny przebieg; stanu zdrowia fizycznego i psychicznego osoby uzależnionej. Objawy odstawienia opioidów Opioidy to pochodne opium – kodeina, heroina. Ich odstawienie daje najcięższe skutki uboczne, zwłaszcza jeśli poprzedzone było długim ciągiem narkotycznym. Są wyjątkowo nieprzyjemne i trudne do zniesienia. Pierwsze symptomy głodu narkotykowego po opioidach pojawiają się po 8-12 godzinach od ostatniej dawki. Trwają 7-10 dni, a ich największe nasilenie przypada na 3-4 dzień. W przebiegu zespołu odstawienia opioidów można wyróżnić dwie fazy: faza ostra – trwa 5-10 dni i przypomina objawy grypy. Obejmuje takie objawy jak: bardzo silna chęć sięgnięcia po narkotyk, łzawienie, katar, wzmożona potliwość, gęsia skórka, dreszcze, świąd, ziewanie, kichanie, ślinotok, rozszerzone źrenice, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, bóle mięśni, stawów, kości, zwiększone ciśnienie krwi, bezsenność, niepokój, drażliwość i napady złości. Po ustąpieniu najbardziej gwałtownych objawów, następuje faza późna trwająca przez kolejne 26-30 tygodni. Objawia się ona: niskim ciśnieniem krwi, obniżoną częstością akcji serca, zmniejszoną temperaturą ciała, rozszerzonymi źrenicami, bezsennością, niepokojem. Oprócz tego, nadal występuje bardzo silna chęć zażycia narkotyku. Sięgnięcie po kolejną dawkę od razu wywołuje kolejne uzależnienie. Skutki uboczne odstawienia heroiny są bardzo dotkliwe - w ich łagodzeniu pomaga terapia metadonem. Jest to syntetyczny opioid, który podaje się osobom uzależnionym zamiast heroiny. Metadon nie wywołuje efektów euforycznych, a jednocześnie znosi objawy abstynencyjne, dzięki czemu pacjent może normalnie funkcjonować bez konieczności zażywania narkotyku. Czytaj też: Metadon - jak działa? Jak wygląda terapia metadonowa? Objawy odstawienia amfetaminy Objawy abstynencyjne po odstawieniu amfetaminy pojawiają się do 12 godzin od zażycia ostatniej dawki narkotyku. Nie mają tak nagłego charakteru jak w przypadku opioidów, gdyż metabolizm amfetaminy w organizmie przebiega stosunkowo powoli. Dotyczą przede wszystkim sfery psychicznej - ponieważ amfetamina działa silnie pobudzająco, ograniczenie spożycia narkotyku wywołuje apatię i sprzyja stanom depresyjnym. Najczęstsze objawy odstawienne po amfetaminie to: przygnębienie, anhedonia – stan głębokiej apatii, niemożności cieszenia się z czegokolwiek, małomówność, depresja, myśli samobójcze, niepokój, drażliwość, zmęczenie, nadmierna senność (sen może trwać nawet do 48 godzin), bóle głowy, wzmożone łaknienie, obniżenie napięcia mięśniowego. Nasilenie skutków ubocznych jest największe w pierwszych 2-3 dniach odwyku, po czym objawy stopniowo zanikają. Objawy odstawienia kokainy Zespół abstynencyjny po odstawieniu kokainy ma podobny przebieg jak w przypadku amfetaminy. Narkotyk ten działa euforycznie i pobudza psychoruchowo, dlatego jego odstawienie daje skutek odwrotny – zmniejszenie napędu psychoruchowego. Objawy abstynencyjne po kokainie to: przygnębienie, anhedonia, depresja, wewnętrzny niepokój, letarg lub zmęczenie, zaburzenia orientacji, myśli samobójcze, rozdrażnienie i skłonność do irytacji, zwiększony apetyt, bezsenność lub nadmierna senność. Jeśli zespołowi abstynencyjnemu towarzyszą stany majaczeniowe i depresyjne, istnieje zwiększone ryzyko prób samobójczych. W przypadku odstawienia mieszanki narkotykowej (tzw. dopalacza), trudniej przewidzieć, jakie następstwa będzie miał zespół abstynencyjny. Takie używki mogą zawierać wiele rodzajów substancji psychoaktywnych, zarówno naturalnych kannabinoidów, jak i toksycznych środków, które mają spotęgować efekt oddziaływania narkotyku. Wówczas zespół abstynencyjny może obejmować objawy charakterystyczne dla różnych substancji psychoaktywnych. Objawy odstawienia marihuany Marihuana ma mniejszy potencjał uzależniający niż „twarde” narkotyki takie jak heroina, kokaina czy amfetamina, ale jej odstawienie również wywołuje objawy abstynencyjne. Są one na ogół łagodniejsze i dotyczą głównie sfery psychicznej, jednak dużo zależy od przyjmowanych dawek. Osoba, która przed odstawieniem paliła marihuanę codziennie lub co kilka dni, będzie miała bardziej nasilone skutki uboczne – zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Z kolei osoby, które sięgają po tę używkę okazjonalnie, co kilka tygodni lub miesięcy mogą w ogóle nie odczuwać objawów abstynencyjnych. Skutki uboczne pojawiają się po 2-3 dniach od spożycia ostatniej dawki marihuany. Najczęściej obejmują one: odczuwanie głodu substancji i chęć bycia pod jej wpływem, niepokój, zaburzenia lękowe, drażliwość, obniżony nastrój, zmniejszenie apetytu, senność lub bezsenność. Rzadziej, po zaprzestaniu spożywania większych dawek, mogą pojawić się: zwiększona potliwość, drgawki, przyspieszony puls, nudności, wymioty, biegunka, depresja. Czy można przedawkować marihuanę? Więcej z działu Zdrowie psychiczne data publikacji: 11:44, data aktualizacji: 14:24 ten tekst przeczytasz w 8 minut Ludzie po narkozie czasami całymi tygodniami wykazują dziwne objawy: jedni wpadają w szał, inni bredzą, mają huśtawkę nastroju. Takie "delirium" dotyka przede wszystkim dzieci i wciąż stanowi zagadkę dla lekarzy. Morganka / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online "Zwykła" operacja Ktoś inny Mowa bez słów Skąd to się bierze? Co dalej? Z perspektywy czasu domyślam się, jak to musi być, kiedy w głowie wszystko się rozpada i człowiek patrzy śmierci w oczy. Szaleństwo, panika, przerażenie. Teraz wiem także, że zwykle to mija – przynajmniej u dzieci. Że to, co spotyka niektórych ludzi po operacji, nosi nazwę "delirium". Oraz że trzeba pilnie edukować ludzi w tym zakresie: pracowników szpitali, ale i nas samych. "Zwykła" operacja Mój syn miał pękniętą czaszkę. Został uśpiony, zaintubowany i poddany operacji. Wyglądał spokojnie. Tylko ta zabandażowana i spuchnięta głowa. – Jutro rano go wybudzimy – powiedzieli lekarze po czterech dniach na oddziale intensywnej terapii. W drodze do sali ordynator wziął mnie na stronę i powiedział: "Kiedy się obudzi, nie będzie to wyglądało jak w serialach, że otworzy oczy i wszystko będzie w porządku. Należy się przygotować na przemijające zaburzenia psychotyczne". Nie pamiętam, czy dopytałam wówczas, co to dokładnie oznacza. Usiadłam przy synu. Miał unieruchomione ręce. "Żeby się nie wyrywał" – wyjaśnił lekarz. Dziecko zaczęło wracać do przytomności, mrużyło oczy. Miał wtedy siedem lat. Jeszcze nigdy nie był w szpitalu. Przed nim stali obcy ludzie w kitlach i spoglądali na niego z góry. Popatrzył na swoje ciało, wszędzie jakieś rurki. Chciał sprawdzić ręką, co ma na głowie. Powstrzymałam go, pogłaskałam i powiedziałam: "Miałeś wypadek samochodowy, masz ranną główkę, jesteś w szpitalu i spałeś przed cztery dni". Jego ciało napięło się, a pierwsze zdanie brzmiało: "Chcę być człowiekiem!". A potem: "Chcę do domu, do mamy!". Agresywnie wysuwał dolną wargę. "Puśćcie mnie!". Wszyscy patrzyli, jakby byli w szoku. Tuliłam syna i mówiłam: "Jestem tu, nie ma się czego bać, wszystko będzie dobrze". Nagle szarpnął głową i krzyknął: "Uważaj, z tyłu coś idzie, uważaj, zaraz uderzy, to tornado!". Ktoś inny Zupełnie, jakby jego dusza utknęła w momencie wypadku, jakby musiała go dopiero dogonić. Szalała. Lekarz uważał, że to "jakby był na odwyku". Po tym, jak jego czaszka pękła, została otwarta przez chirurgów, a górna część twarzy złożona od nowa podczas siedmiogodzinnej operacji, przez niewielki organizm przepłynęła ogromna ilość leków. O tak głębokiej narkozie anestezjolodzy mówią "burst supression" – wiem o tym, ponieważ pytałam pediatrów i naukowców. Tych kilku, którzy znają się choć trochę na zjawisku delirium – a badania nad nim zaczęły się dopiero niedawno – uważają, że środki używane do stłumienia świadomości nie wpływają dobrze na mózg. Mój syn się nakręcał. Wrzeszczał. A potem popadał w apatię. Po czym następował głęboki smutek. I znowu to coś, co widział nadchodzące z tyłu – wyrywał się i krzyczał. Śpiewałam mu kołysanki, co normalnie go uspokajało. Nie odstępowałam go na krok. Ciągle nawracały ataki gniewu z agresywnie wysuniętym podbródkiem. Po 10 godzinach zaczęłam się go bać. Lekarze i pielęgniarki byli bezradni. Koniec końców podali mu środek uspokajający. Dziś wiem, że benzodiazepiny mogą wywołać delirium – podobnie jak 70 innych przyczyn. Amerykańscy lekarze wymyślili dla nich akronim: I WATCH DEATH. Każda z liter oznacza potencjalny czynnik mogący wyzwolić delirium: I jak Infekcja (na przykład zapalenie opon mózgowych albo zapalenie płuc), T jak Trauma (uraz głowy), D jak Deficyt, niedobór (witamin albo protein) aż do H – Heavy Metals, czyli metale ciężkie (arsen, ołów, rtęć). Następnego dnia syn przestał krzyczeć. Leżał w łóżku i wpatrywał się w nicość z całkowicie pustym wyrazem twarzy. Nie reagował na żadne moje żarty. To ten bezruch drugiego dnia sprawił, że zaczęłam popadać w zwątpienie. Czy ma uszkodzenia mózgu? Zostanie już taki na zawsze? Tymczasem około trzeciego dnia wrócił do nas – podobnie jak wiele dzieci, które wybudzone po zabiegu operacyjnym wpadają na dzień-dwa w stan splątania, szału albo apatii. Mowa bez słów Kilka dni po wypadku czytałam książkę ”Mowa bez słów” terapeuty Petera Levine’a. Pisze on, że trauma jest urazem psychicznym wywołanym przez paraliżujące przerażenie oraz poczucie bezradności i straty. Aby ją pokonać, człowiek potrzebuje między innymi przewodnika, który będzie go traktował jak równego sobie. W 2012 roku, kiedy doszło do opisywanego wypadku, nie było żadnej literatury o ostrych przemijających zaburzeniach psychotycznych. Udało mi się wyszukać w Google, że to rodzaj psychozy, i zarzuciłam temat. Wróciłam do niego dopiero wtedy, gdy mój ojciec po operacji popadł w trwające tygodniami stany lękowe i bezsenność. Awanturował się, wpadał w hiperwentylację, przewrócił się i zranił w głowę. Wówczas zaczęłam szukać odpowiedzi. Naukowcy tacy jak Claudia Spies – profesor anestezjologii w berlińskim szpitalu Charité, badająca zjawisko delirium – przypuszczają, że cierpi na nie od 30 do 80 proc. pacjentów po operacji lub leczeniu na OIOM-ie. – Jest to najbardziej rozpowszechnione, najpoważniejsze i najmniej znane z zaburzeń funkcji narządów – mówi Spies. Narządem, o którym mowa jest mózg. W przypadku niemowląt odsetek zapadalności po leczeniu na OIOM-ie wynosi aż 85 proc. Najbardziej podatni wydają się ludzie bardzo mali albo bardzo starzy, ponieważ rosnący lub starzejący się mózg wykazuje z medycznego punktu widzenia pewne podobieństwa: zmienia się, a przez to jest bardzo wrażliwy. Skąd to się bierze? Delirium nie wywołują jedynie ciężkie operacje, czasami wystarcza wycięcie migdałków. I nie ma znaczenia, jak mówi pediatra Jochen Meyburg, czy dziecko miało operowaną głowę, czy cokolwiek innego. Czynnikami ryzyka są: wiek, głębokość i długość trwania narkozy oraz infekcja. Delirium nie jest więc tylko dziwacznym stanem, zauważanym przez krewnych i pielęgniarki, kiedy nadmiernie pobudzony pacjent awanturuje się, wyrywa kroplówkę albo – przeciwnie – apatycznie wpatruje się w dal. Jak mówi amerykański badacz Wes Ely, nie można czekać aż ”samo przejdzie”. W cięższych przypadkach musi wkroczyć medycyna. A co właściwie, pytam Claudii Spies, dzieje się w mózgu? Narząd ten składa się z komórek i połączeń nerwowych, przez które przepływają fale elektryczne. Przenoszone są z jednej komórki nerwowej na drugą przy pomocy substancji semiochemicznych. Pulsowanie impulsów elektrycznych to – można by powiedzieć – język mózgu. Pulsowanie to życie, bo kiedy fale przestają drgać, następuje śmierć. Z badania EEG Spies potrafi wyczytać, że podczas delirium w drodze z międzymózgowia do płata czołowego przepływy te jakby wypadają z torów. Nawet w antyku musiano odbierać to podobnie, ponieważ po łacinie ”De lira ire” oznacza ”wypaść z bruzdy”. Wedle jednej z hipotez do delirium dochodzi, kiedy określone neuroprzekaźniki, jak acetylocholina, nie działają właściwie. Przyczyniać mogą się do tego procesy zapalne powstające w organizmie. Czynniki wzrostu przedostają się z krwi do mózgu, co aktywuje fagocyty, które z kolei niszczą komórki nerwowe. Tak czy inaczej, proces myślenia zostaje zaburzony, a nerwy starają się jak szalone połączyć ze sobą różne rzeczy. Pojawiają się halucynacje, podobne do sennych koszmarów, albo maligny. – Człowiek traci orientację – wyjaśnia Claudia Spies. Orientację w przestrzeni, w czasie, w samym sobie. Naukowcy obawiają się, że może to mieć trwałe konsekwencje. Przeprowadza się coraz więcej badań na ten temat, z których wynika na przykład, że jedna trzecia pacjentów, którzy jako dzieci często poddawani byli narkozie, mają potem obniżone IQ – być może na skutek bliznowacenia mózgu – przy czym związek z ewentualnym delirium nie jest tu jasny. Co dalej? Z faktu, że tak wiele dzieci cierpi na delirium, zdano sobie sprawę dopiero niedawno. Najnowsze badanie przeprowadzone w Nowym Jorku wskazuje na związek pomiędzy nieleczonym delirium a śmiertelnością ciężko chorych dzieci w szpitalu. Z kolei pediatra Jochen Meyburg, który od lat obserwuje przypadki delirium w klinice uniwersyteckiej w Heidelbergu, nie zauważył u żadnego ze swoich małych pacjentów istotnych zmian neurologicznych w rok po wystąpieniu ataku. Nie ma tabletki na delirium. Można jedynie próbować albo go uniknąć, albo opanować zmniejszając dawki narkozy, usypiając na krócej, podając mniej środków uspokajających, ewentualnie podając określone leki psychotropowe, a także stosując testy szybkiego rozpoznania, takie jak CAPD. Dzięki temu testowi zadając osiem pytań, możemy ustalić w ciągu paru minut, czy u niemowlaka lub dziecka dochodzi do delirium. Czy dziecko jest nerwowe i grzebie przy wszystkim? A może apatyczne i wycofane? Meyburg diagnozuje delirium u trzech czwartych niemowląt na OIOM-ie pediatrycznym. Zagrożenie spada wraz z wiekiem, ale nigdy nie znika całkowicie. – Jeśli dziecko przez dwa tygodnie znajdowało się w stanie sedacji, przy wybudzeniu występuje bardzo wysokie ryzyko delirium – mówi pediatra. Przy czym często nikt nie jest na nie przygotowany – ani personel szpitala, ani rodzina. Dzięki współczesnej medycynie coraz więcej osób przeżywa wypadki i choroby, za sprawą, których dawniej nie tylko stanęliby na granicy śmierci, ale ją przekroczyli. W ten sposób człowiek wychodzi ze stanu, z jakim nie potrafi sobie poradzić. Niektórzy lekarze i pielęgniarki unikają ostrzegania pacjentów o potencjalnym delirium – ze strachu, że przytłoczą tym krewnych, oraz ponieważ nawet w najlepiej wyposażonych szpitalach, z ich presją na cięcie kosztów, brakuje często czasu i gotowości, by stosownie zająć się ludźmi po traumie. – Pomaga wszystko, co daje dziecku stały punkt odniesienia – mówi Meyburg. Czyli rzeczy, które rodzice, a także personel medyczny, często robią instynktownie: trzymanie się ustalonego rytmu dnia i nocy, stworzenie swojskiego otoczenia dzięki przytulankom, zdjęciom czy kocykowi o znanym zapachu, uspokajająca muzyka, ciepłe światło, zostanie z dzieckiem, czytanie mu, śpiewanie, głaskanie, podtrzymywanie go na duchu, uspokajanie. Nie jesteś sam. To nie statek kosmiczny ani więzienie, tylko szpital, z ludźmi, którzy mają czas, by poświęcić ci uwagę. Doktor Meyburg radzi rodzicom, pacjentom i krewnym, by temat delirium poruszać jeszcze przed leczeniem – z lekarzem, z pacjentem i jego rodziną, by złagodzić strach. Rodzicom pomaga, jeśli to przy nich trzy razy dziennie przeprowadza się test CAPD, dzięki czemu zobaczą, że delirium jest w odwrocie, oraz jeśli przynajmniej poinformuje się ich, że trwają badania nad tym zjawiskiem. Moje dziecko i mój ojciec mieli szczęście. Czują się dobrze. Syn niczego nie pamięta. Tylko drzewa za szpitalnym oknem, zielone jak w ogrodzie dziadków, do którego jechał w chwili, kiedy spojrzał śmierci w oczy. narkoza operacja Jak zachowuje się ludzki mózg po narkozie lub głębokim śnie? Nie włącza się od razu Uśpienie mózgu podczas głębokiego znieczulenia sprawia, że po przebudzeniu nie od razu uruchamiają się wszystkie jego funkcje. Amerykańscy naukowcy przeprowadzili... Beata Michalik Laserowa korekcja wzroku - znieczulenie. Czy pacjentowi można podać narkozę? Zabieg laserowej korekcji wzroku to szybka procedura, którą przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Nie ma potrzeby podawania narkozy, która stanowiłaby dla... Marlena Kostyńska Operacja mózgu bez narkozy Kobieta jest w zaawansowanej ciąży, ma otwartą czaszkę, jest przytomna i na głos odlicza dni tygodnia... W tym czasie chirurg usuwa z jej mózgu guz. Taką właśnie... Halina Pilonis | Onet. Lekarka czuła, że umiera. Wydarzyło się coś niespodziewanego Dla wielu ludzi doświadczenia z pogranicza śmierci są faktem. Zresztą, takie zdarzenia od wielu lat badane są przez naukowców, a wyniki wcale ich nie... Agnieszka Mazur-Puchała Pani Beata ze Świecia wybudziła się w trakcie operacji. Przeżyła traumę "Czułam się jak zamknięta w trumnie" - wspomina pani Beata w rozmowie z TVN 24. Kobieta przez 30 minut była operowana w stanie pełnej świadomości, jednak nie... Agnieszka Mazur-Puchała Resekcja żołądka - metody, wskazania, dieta po resekcji żołądka Resekcja żołądka (gastrektomia) jest chirurgicznym usunięciem tego narządu, którą wykonuje się w efekcie pewnych chorób oraz bardzo dużej otyłości. Operacja może... Sedacja – co to takiego? Termin sedacja to nic innego jak po prostu uspokojenie, czyli różnego rodzaju działania na układ nerwowy mające obniżyć jego aktywność. Pojęcie uspokojenia jest...

jak zregenerować mózg po narkotykach